Dilemma: volwassen en een beugel?

Ik wilde hier eigenlijk al een hele tijd over schrijven, maar het is denk ik ook voor een groot deel schaamte dat ik het nog niet gedaan heb. Omdat het me toch heel erg bezighoudt, heb ik toch maar besloten om er wel een korte blog over te schrijven.

Op de middelbare school wilde ik al een beugel, omdat mijn ondertanden een beetje schuin staan, maar mijn tandarts zei altijd dat het geen nut zou hebben.
Ik vond het altijd maar onzin, want enkele klasgenoten hadden een draadje achter hun tanden, zodat hun tanden niet weer scheef zouden gaan groeien. Waarom zou dat bij mij niet kunnen? dacht ik.

Nu ik op mezelf woon, ben ik in november voor het eerst bij mijn nieuwe tandarts geweest en die las in mijn dossier dat mijn oude tandarts mij een negatief advies had gegeven voor en beugel. Hij vroeg mij hoe dat zat en ik heb dat aan hem uitgelegd. Hij vond het ook onzin en vertelde onder andere wat hij met mijn tanden zou kunnen doen.

Maarja.. ik ben bijna 21 en om eerlijk te zijn schaam ik me ervoor om op deze leeftijd nog met een beugel te lopen. Wat gaan mensen wel niet van me denken? Gaan ze me uitlachen, vinden ze me dan nog lelijker? Aan de andere kant wil ik ook niet dat mijn tanden nog schever komen te staan. Daarbij komt dat ik ontzettend bang ben voor de tandarts, voor pijn en dat een beugel absoluut niet goedkoop is.

Ik weet dus niet wat ik moet doen. Hebben jullie ervaringen met een beugel (op volwassen leeftijd) en wat vinden jullie ervan om als volwassene een beugel te nemen?