Voor je het weet is het te laat..
Mijn tentamens gingen voor mijn ook gevoel behoorlijk slecht. Zo had ik een black-out bij het tentamen Correct Nederlands en heb ik sowieso een fout gemaakt bij het tentamen Journalistiek en Maatschappij waarbij ik het goede antwoord eigenlijk wel wist.. Ook daar voel ik me weer schuldig om. Ik had het gewoon goed kunnen hebben. Weer doe ik het fout. Het tentamen van vrijdag ging voor mijn gevoel ook bagger. En woensdag kreeg ik nog slechter nieuws..
Als ik aan het leren ben, doe ik altijd langer over de dingen die ik wil behandelen dan ik gepland had. Ik kom dus altijd tijd tekort. Zucht, dat beïnvloedt ook nog eens sterk mijn slechte gevoel over mijn tentamenweek. Daarnaast ben ik met mijn concentratie de afgelopen weken niet echt bij school geweest. En het ergste: mijn moeder belde mij woensdagochtend op om te vertellen dat onze tante is overleden. Ze was niet eens mijn echte tante, maar zo voelde het wel en zo noemden mijn broertje en ik haar ook altijd. Mijn moeder is wel een nicht van haar. Qua gevoel was ze mijn tante en wij hadden ook een betere band met haar dan dat we hebben met onze oma. Veel familie hebben wij ook niet meer, waardoor ik qua gevoel ook hechter ben met de mensen die wel zijn.
Het was de tante waar we altijd samenkwamen op nieuwjaarsdag, de tante voor wie het traditie was om kniepertjes te vullen met slagroom, die altijd zin had in visite en overal het beste van probeerde te maken. Ze had vroeger ook altijd een koffertje met autootjes waar mijn broertje en ik mee speelden toen we nog kleiner waren. Of de schommelstoel waar we altijd in gingen schommelen.. Het zijn allemaal herinneringen die blijven hangen en die ik koester. Dat ze een sterke vrouw was, is een feit. Ze mocht maar liefst 91 jaar oud worden!
Maar het overlijden komt hard aan. Ik had mijn tante beloofd om vaker langs te komen, maar het kwam er nooit van. De afgelopen jaren zat ik sowieso heel erg aan huis gekluisterd door mijn eetstoornis en alle bijkomende dingetjes, maar nu ik daar beter mee om kan gaan, is het te laat. Ik woon ook niet meer in Almelo, wat het de laatste tijd sowieso moeilijker maakte om langs te komen. Ik ben dit weekend ook pas voor de derde keer bij mijn ouders.
We hebben vanochtend in ieder geval afscheid kunnen nemen van haar tijdens de begrafenis en hoewel ik het nooit prettig vind om afscheid te nemen van overleden personen als de kist nog open is, ben ik blij dat ik het wel gedaan heb. Twee keer zelfs. We zijn bij de condoleance en de begrafenis geweest, omdat mijn broertje vanochtend niet bij de begrafenis aanwezig kon zijn en ik mij verplicht voelde om bij beide gelegenheden aanwezig te zijn.
Het overlijden zet me wel aan het denken. Aan de ene kant roept het heel veel schuldgevoelens op, omdat het te laat is om nog langs te komen, aan de andere kant komt de dood dan ook ineens zo dichtbij. Voor je het weet zijn de mensen die je dierbaar zijn er niet meer en dan is het te laat om nog langs te gaan, af te spreken of dingen uit te spreken wanneer je ruzie hebt met iemand.
Ik hoop dan ook dat ik jullie min of meer bewust kan maken van het feit dat het overlijden van een dierbaar persoon of iemand met wie je ruzie hebt altijd onverwachts komt en vaak met een hele klap. Neem even de tijd om weer af te spreken met familieleden, vrienden, kennissen of andere mensen die je nog steeds beloofd had om af te spreken. Ook al sta je nog zo jong in het leven, het kan plots voorbij zijn. Bespaar jezelf de schuldgevoelens dat je er te weinig was of dat je het nooit hebt kunnen goedpraten.
Sorry voor mijn shout-out, maar de negativiteit overstemde me de afgelopen weken nogal. Verder wil ik jullie nog een heel prettig (halloween)weekend wensen. Zelf vier ik het niet, maar wat zou het tof zijn om typische highschool halloween party's in Nederland te hebben.
Het was de tante waar we altijd samenkwamen op nieuwjaarsdag, de tante voor wie het traditie was om kniepertjes te vullen met slagroom, die altijd zin had in visite en overal het beste van probeerde te maken. Ze had vroeger ook altijd een koffertje met autootjes waar mijn broertje en ik mee speelden toen we nog kleiner waren. Of de schommelstoel waar we altijd in gingen schommelen.. Het zijn allemaal herinneringen die blijven hangen en die ik koester. Dat ze een sterke vrouw was, is een feit. Ze mocht maar liefst 91 jaar oud worden!
Maar het overlijden komt hard aan. Ik had mijn tante beloofd om vaker langs te komen, maar het kwam er nooit van. De afgelopen jaren zat ik sowieso heel erg aan huis gekluisterd door mijn eetstoornis en alle bijkomende dingetjes, maar nu ik daar beter mee om kan gaan, is het te laat. Ik woon ook niet meer in Almelo, wat het de laatste tijd sowieso moeilijker maakte om langs te komen. Ik ben dit weekend ook pas voor de derde keer bij mijn ouders.
We hebben vanochtend in ieder geval afscheid kunnen nemen van haar tijdens de begrafenis en hoewel ik het nooit prettig vind om afscheid te nemen van overleden personen als de kist nog open is, ben ik blij dat ik het wel gedaan heb. Twee keer zelfs. We zijn bij de condoleance en de begrafenis geweest, omdat mijn broertje vanochtend niet bij de begrafenis aanwezig kon zijn en ik mij verplicht voelde om bij beide gelegenheden aanwezig te zijn.
Ik hoop dan ook dat ik jullie min of meer bewust kan maken van het feit dat het overlijden van een dierbaar persoon of iemand met wie je ruzie hebt altijd onverwachts komt en vaak met een hele klap. Neem even de tijd om weer af te spreken met familieleden, vrienden, kennissen of andere mensen die je nog steeds beloofd had om af te spreken. Ook al sta je nog zo jong in het leven, het kan plots voorbij zijn. Bespaar jezelf de schuldgevoelens dat je er te weinig was of dat je het nooit hebt kunnen goedpraten.
Sorry voor mijn shout-out, maar de negativiteit overstemde me de afgelopen weken nogal. Verder wil ik jullie nog een heel prettig (halloween)weekend wensen. Zelf vier ik het niet, maar wat zou het tof zijn om typische highschool halloween party's in Nederland te hebben.
Reacties
Een reactie posten